Είναι δύσκολο το καθήκον που ανέλαβα, να στέκομαι εδώ μπροστά σας αυτή τη πολύ δύσκολη στιγμή, για να απευθύνω τον αποχαιρετιστήριο χαιρετισμό των κατοίκων του Βατολάκκου , στον πατέρα μας, τον αδελφό μας, τον Φίλο μας, τον Συνοδοιπόρο μας, τον πολυαγαπημένο μας ιερέα Πατέρα Παναγιώτη.
Θα προσπαθήσω να πώ μερικά από τα όσα αισθάνονται οι καρδιές πολλών από εμάς, που μας κέρδισες με την αυθεντικότητά σου, που σε αγαπήσαμε, αφού πρώτος εσύ μας αγάπησες. Ήρθες εν γνώσει σου σε μια δύσκολη περιοχή, και πως πορεύεσαι σε αποστολή δύσκολη.. Ήρθες με το όνειρο και την προοπτική να γίνεις σάρκα από τη σάρκα μας, ένας από εμάς, ένας γνήσιος βατολακκιώτης, Έχεις μεγάλη καρδιά, γεμάτη αγάπη και καλοσύνη, που τους χώραγε όλους. Είσαι ένας ζωντανός, αισιόδοξος και ακούραστος εργάτης της εκκλησίας και της Ενορίας σου, αφού συνδύαζες άριστα την θεωρία με την πράξη, καθώς επίσης όλες οι ενέργειές σου είχαν ως στόχο την ενότητα της περιοχής και των κατοίκων της.. Κατάφερες και έκτισες, το εκκλησιαστικό σου συμβούλιο το οποίο σε υπηρέτησε πίστα, κι όχι μόνο, της μεγάλες εκκλησίες μας, τον Άγιο Νεκτάριο των οποίο τιμάμε σήμερα και την Παναγία μας την οποία ξανά κάναμε αφού κατέρρευσε με το σεισμό του 95 την οποία και εγκαινίασες. Σε είχαμε πάντα κοντά στον Πολιτιστικό Σύλλογό μας και μας στήριζες σε κάθε βήμα μας. Ευλογούσες πάντοτε όλες τις δραστηριότητές μας, και αυτές ήταν πολλές. Ήσουν πάντοτε μαζί μας και ήμασταν πάντοτε μαζί σου. Ποτέ δεν σε αφήσαμε μόνο σου και όποτε μας το ζητούσες κάναμε τα αδύνατα δυνατά να είμαστε κοντά σου. Μια ζηλευτή σχέση Ενορίας και Π.Σ. που την ζήλευαν πολλές ενορίες της πόλης μας. Δεν φοβήθηκες ποτέ και είχες απόλυτη εμπιστοσύνη στο θεό. Ακόμη και όταν η υγεία σου βρισκόταν σε οριακό σημείο και εμείς αγωνιούσαμε για την επιτυχή έκβασή της, εσύ μας εμψύχωνες λέγοντας ότι θα γίνει αυτό που θέλει ο Θεός. Ακόμη κι όταν παραπονιόμαστε για κάτι και σου το λέγαμε, εσύ πάλι μας έλεγες να μην στεναχωριόμαστε γιατί όλα θα γίνουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού κι ότι εκείνος ξέρει τι κάνει. Πάντα έπαιζες πυροσβεστικό ρόλο κι έτσι πορεύτηκες μέχρι σήμερα. Γιαυτό και σήμερα η Ενορία μας είναι μια από τις πιο συμπαγείς της Πόλης μας, μη ξεχάσεις τους βατολακκιώτες σου. Όλους εμάς που τελικά σε κερδίσαμε για πάντα, τόσο με τις πίκρες που σου δώσαμε αλλά και με τις χαρές μας. Σε ευχαριστούμε που μας εξομολόγησες, που μας λειτούργησες, που μας κοινώνησες το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, που μας βάπτισες, που μας κήρυξες, που μας ευλόγησες και μας αγίασες. Σε ευχαριστούμε και παράλληλα σου δίνουμε την υπόσχεση πως όσο αναπνέουμε δεν πρόκειται να σε ξεχάσουμε ποτέ. Η απουσία σου θα είναι από δω και πέρα γεγονός και πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με αυτό.
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
